دوشنبه ۱۷ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۶
گربه‌ای که موش نمی‌گيرد
۱- از روزی که دولت نهم بر سر کار آمد، چنان رفتار کرد که انگاری مهم‌ترين هدفش، پيروزی در دهمين دوره انتخابات رياست جمهوری در سال ۸۸ است. سياست‌های اقتصادی اين دولت، آشکارا اين هدف‌گزاری هوشمندانه را نشان می‌دهند.
به اين ترتيب، پس از مدت بسيار کوتاهی سفرهای استانی آقای احمدی‌نژاد آغاز شد. اصلی‌ترين نکته در اين سفرها، تصويب چند صد مصوبه در عرض يکی دو ساعت نبود. بلکه سخنرانی‌های پرشمار آقای احمدی‌نژاد بود.
۲- بيشترين توجه نخبگان ايرانی و ناظران خارجی، به آن بخش از سخنرانی‌های آقای احمدی‌نژاد است که از تهوع‌آور بودن دموکراسی، محو اسراييل، افسانه بودن هالوکاست، ناکارآمدی دانش‌آموختگان غرب و کلاً علوم تجربی، ارزيدن انرژی (غنی‌سازی) هسته‌ای به همه چيز کشور و موضوعاتی از اين دست باشد.
اما اين‌ها، همه فرعند و برای «خالی نماندن عريضه»
اصل سخنرانی آقای رييس‌جمهور آن جايی است که «می‌دهيم، می‌دهيم» به تکيه‌کلام سخنان آقای رييس‌جمهور بدل می‌شود و مردمان شهرهای دور و نزديک نيز، به شنيدن همين قسمت می‌آيند.
۳- روز يکشنبه، مجلس لايحه‌ای را به تصويب رساند که بر اساس آن، قيمت گازوييل در سال ۸۶ نيز به مانند چند سال گذشته، ۱۶۵ ريال خواهد بود. در جريان تصويب لايحه بودجه سال ۸۶ اين قيمت ۴۵۰ ريال (۴۵ تومان) تعيين شده بود. اگر بگوييم که اين مصوبه و تغيير ۱۸۰ درجه‌ای نظر مجلس در مدتی کمتر از دو ماه، امری بی‌سابقه بوده است، سخنی به گزافه نگفته‌ايم.
۴- چند عدد برای مرور:
مصرف روزانه گازوئيل در کشور، در حدود ۹۲ ميليون بشکه است.
حداقل هشت ميليون بشکه در روز گازوييل از ايران به خارج قاچاق می‌شود.
وقتی قيمت هر بشکه نفت خام، حدود ۵۰ دلار بود، خريد هر ليتر گازوئيل فله در فوب (دهانه) خليج فارس، چيزی نزديک به ۴۰۰ تومان خرج برمی‌داشت.
نتايج:
کاهش قيمت گازوئيل به ۱۶ تومان به معنای کاهش ۱۰۰۰ ميليارد تومانی درآمدهای دولت است. اين يعنی کسری يک ميليارد دلاری بودجه يا برداشت يک ميليارد دلار ديگر از حساب ذخيره (يا بهتر است بگوييم ولخرجی) ارزی، ۴ درصد رشد نقدينگی و ۲ درصد تورم بيشتر
اگر به اين چند لينک بالا، سری بزنيد، عمق اين فاجعه معلوم می‌شود و نيازی به بيشتر گفتن و نوشتن نخواهد بود.
۵- دولت با ارائه اين لايحه به مجلس، دست به يک بازی برد-برد زد.
حال که مجلس اين لايحه را تصويب کرده، رييس دولت با کمال افتخار خواهد گفت: «مجلس می‌خواست گازوئيل را گران کند. دولت نگذاشت» (يا با ادبيات آقای احمدی‌نژاد: «ما گفتيم نه آقا. اين کار رو نکنيد. اين کار شما به ضعيف‌ترين و مظلوم‌ترين اقشار جامعه، به کشاورزان و روستاييان عزيز ما فشار مياره. ما جلوش رو گرفتيم»)
اگر هم مجلس تن به اين خواسته غيرمنطقی دولت نمی‌داد، بايد منتظر می‌بوديم تا در سفر بعدی، اين جملات را از زبان آقای رييس‌جمهور بشنويم: «دولت می‌خواست گازوييل را ارزان کند، مجلس مخالفت کرد»
۶- مهرماه سال ۱۳۸۴ سعيد ليلاز، سرمقاله‌ای برای روزنامه شرق نوشت و گفت: «مهم اين است که گربه، موش بگيرد. سياه و سفيد بودنش مهم نيست»
آن روزها هم دولت تصميم به سهميه‌بندی بنزين گرفته بود. اما تحولات دو سال گذشته نشان می‌دهد که «اين گربه، موش‌بگير نيست که نيست»
