دوشنبه ۲۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۸
حادثه تکرار نمی‌شود
چند روزی است که دارم تحلیل آماری انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ (فایل PDF، حجم: ۶۰۲ کیلوبایت) را می‌خوانم و بالا و پایینش می‌کنم. پیشنهاد می‌کنم حتماً مطالعه‌اش کنید.
دو نکته بسیار جالب درباره دور اول انتخابات سال ۸۴ وجود داشته است: اول تأثیر انکارناپذیر نقش قومیت‌ها و زادگاه هر کاندیدا در آرای دور اول است (معین هم اگرچه آرای اصفهان را به دست نیاورد، اما در مناطق سنی‌نشین رأی قابل توجهی داشت.) دوم این‌که بخش اعظم آرای محمود احمدی‌نژاد در دور نخست، به مناطق شهری و شهرهای بزرگ تعلق داشته است و رأی او در روستاها و شهرهای کوچک کمتر بوده است. (آرای سازمان‌یافته!؟)
دیروز مدیرعامل سازمان خصوصی‌سازی، از پرداخت ۸۰ هزار تومان به پنج و نیم میلیون نفر از روستاییان کشور خبر داد. این ۴۰۰ میلیارد تومان که زیر عنوان «سود سهام عدالت» پخش می‌شود، می‌تواند رأی روستاییان به احمدی‌نژاد را تضمین کند.
در انتخاباتی بودن این کار دولت، همین بس که مجمع عمومی اکثر شرکت‌های دولتی و خصوصی کشور، پس از پایان تیرماه برگزار می‌شود و تقسیم سود بین سهام‌داران معمولاً اواخر تابستان آغاز می‌شود. اگر این پول‌ها، سود سهام واگذارشده در طرح سهام عدالت بود، نیازی نبود که برای این کار «تأمین اعتبار» انجام شود.
فکر می‌کنم اگر اتفاق خارق‌العاده‌ای در یک ماه آینده نیفتد، این بار هم محمود احمدی‌نژاد (آن هم در همان دور اول) انتخاب می‌شود. به نظرم هر کسی (حتی محمد خاتمی) اگر می‌خواست در این دوره بر احمدی‌نژاد غلبه کند، باید از چند ماه پیش فعالیت‌های انتخاباتی‌اش را آغاز می‌کرد؛ باید استان به استان و شهر به شهر می‌رفت و عملکرد دولت را (بویژه در حوزه اقتصادی) نقد می‌کرد. باید با مثال‌هایی همه‌فهم، تأثیر مخرب سیاست‌های دولت نهم بر وضع مردم را توضیح می‌داد؛ از بیکاری و تورمی می‌گفت که با ۵۰ هزار و ۸۰ هزار تومان صدقه دولتی نمی‌شود درمانشان کرد؛ از هجوم اجناس خارجی، از پرتقال اسراییلی و نارنگی پاکستانی و ... می‌گفت.
اما رقبای احمدی‌نژاد، به جای این کار سخت، خوش‌خیالانه به انتظار معجزه‌ای در روزهای آخر نشسته‌اند که بعید است رخ بدهد.
هر چه محافظه‌کاران در انتخابات، منظم و بابرنامه عمل می‌کنند، اصلاح‌طلبان چشم به راه اتفاق افتادن «حادثه» نشسته‌اند؛ حادثه‌ای که به نظر می‌رسد محافظه‌کاران از رخ دادنش درس گرفته‌اند و به گونه‌ای عمل می‌کنند که دیگر غافل‌گیرشان نکند (یا حداقل مثل دور دوم سال ۸۴، رقبا را غافل‌گیر کند.)
حادثه «دوم خرداد» وقتی اتفاق افتاد که مردم احساس کردند همه حاکمیت پشت سر یک کاندیدا جمع شده و از او حمایت می‌کند. این اشتباه را دیگر محافظه‌کاران مرتکب نشدند و حتی در دور قبل، از این الگو (نامزد مردم در برابر نامزد حاکمیت) برای پیروزی خودشان به کار گرفتند.
حتی به نظر می‌رسد که به اجماع نرسیدن اصول‌گرایان برای حمایت از محمود احمدی‌نژاد در این دوره هم بخشی از تاکتیک وی برای پیروزی در انتخابات است. احمدی‌نژاد نمی‌خواهد مردم فکر کنند که «همه» پیروزی‌اش را می‌خواهند.
احمدی‌نژاد اگر در این انتخابات پیروز شود، اولاً حاصل چهار سال برنامه‌ریزی و مبارزه انتخاباتی‌اش بوده و در ثانی، نتیجه ورود دیرهنگام و بی‌برنامه رقیبانش که چشم امیدشان به «اتفاقات» است.
یادداشت‌های شما:
یک مشکل بزرگ اینجاست که مردم ما طبق همون سلسله مراتب نیازهای انسانی مازلو تا اطلاع ثانوی با شکمشون فکر می کنن تا مغزشون . شاید مهمترین علت انتخاب احمدی نژاد در دوره قبل هم همین بود.
[ اکرم ] | [چهارشنبه، ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۸، ۸:۲۵ صبح ]همش تقصیر مشارکت و اینها هست که فکر می کنند ، پدر اصلاحات هستند !
[ بهزاد ] | [پنجشنبه، ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۸، ۰:۰۰ بعدازظهر ]
