دیده‌بان گاه‌نگاری‌های بهرنگ تاج‌دین
خوراک وبلاگ
دوشنبه ۲۰ مرداد‌ماه ۱۳۸۲

همه را می‌کشم تا خوشبخت شوند!

اين ايده از من نيست. شايد تا حدودی هم باهاش مخالفم. اما فعلا به عنوان يک مسئله است و تا اونجا که می‌تونم ازش دفاع می‌کنم.
به طور کلی آدم‌ها بر دو نوعند. يا خوبند (خدا رو قبول دارند، پس اخلاق رو قبول دارند، پس انسان‌های خوبين) يا اينکه بدند (دوباره همه اون مراحل قبلی)
خب دسته اول که در صورت مردن به بهشت می‌روند. دسته دوم هم که به خدا و دنیای دیگه و ... اعتقاد ندارند، در هر حال فرقی نمی‌کند و در هر حال عاقبتشان خلاف آن چیزی است که انتظارش را دارند.
خوب می‌دانیم که کمتر کسی است که کاملا از زندگی‌اش (در این دنیا) راضی باشد. خب آدم خوب هم که به بهشت می‌رود و در آنجا شادی و رضایت مطلق است.
حالا یک آدم خوب و فداکاری پیدا می‌شود و می‌گوید:
من همه را می‌کشم تا خوشبخت شوند. خودم هم به جای همه می‌روم جهنم. هر کس به بهشت رفته، که سعادتمند شده است. هر کس هم به جهنم رفته، لااقل بارش را سنگین‌تر از این نکرده است. حالا که وضع همه بهتر از اينی می‌شود که هست، پس آن فداکاريش هم با من (آن بنده خدا البته!)
هيچ وقت از مردن کسی ناراحت نشويد. همه از اين که بودند راحت‌تر می‌شوند و شادتر و راضی‌تر. آيا حاضری که کسی خوشبخت نشود؟ آيا دوست داری که کسی خوشبخت نشود؟ بهشت ارزش اين دنيا را ندارد؟
چرا دست از خودخواهی برنمی‌داري؟ بگذار تو را و همگان را بکشم تا راحت و خوشبخت و سعادتمند شوی و شوند.

بالاترین  دلیشس  توییتر  فرندفید  فیس‌بوک


یادداشت‌های شما:

اين طوري هم ميشود يه قضيه نگاه کرد که نه خدايي وجود دارد و بهشت و جهنمي در کار است.پس اصولا ما بعد از مردن نيست ميشويم.پس من همه را ميکشم تا هر چه زودتر از اين زندگي نکبت بار انگلي نجات پيدا کنند و به آرامش مطلق برسند

[ Ali Shojaee ] | [چهارشنبه، ۲۲ مرداد‌ماه ۱۳۸۲، ۱:۴۱ صبح ]


?????????????????????????????????????????......khobe eshare konam hame miran behesht

[ coyote ] | [شنبه، ۲۵ مرداد‌ماه ۱۳۸۲، ۰:۴۰ صبح ]


چطوري ميشه همه رو كشت بدون اينكه يك نفر زنده نمونه ؟ بمب ؟ يا نابود كردن كره زمين ؟

[ مخمور ] | [سه شنبه، ۲۸ مرداد‌ماه ۱۳۸۲، ۲:۲۱ بعدازظهر ]