سه شنبه ۲۴ شهریورماه ۱۳۸۳
سايتهای دولتی، نماد دولت الکترونيکي
قراره از چهارم تا هشتم مهر، اولين همايش «فناوری اطلاعات، نرمافزار و شهر الکترونيک» در کنار نمايشگاهي به همين نام تو مشهد برگزار بشه. البته اول نمايشگاه بوده و بعداً همايش اضافه شده و از اين جور برنامهها. نکته اين لينک دادنها اينه که اگه دقت کرده باشيد سايت نمايشگاه، هزار و پونصد تا ايراد و اشکال داره. اوليش اين که تو رزولوشن ۶۰۰×۸۰۰ اسکرول میخوره (اون هم بابت هيچي! يه خرده فضای خاکستري) دومين ايراد، اون فلش مسخرهايه که به عنوان Navigation Bar قراره استفاده بشه و با ده خط جاوا اسکريپت میشه درست همون رو ساخت. اما به دليل بیسوادی مفرط طراح محترم، اين تکه با فلش درست شده که جدا از حجم زياد، ايراد مهمتری هم داره و اون ايراد مهمتر، قابل شناسايی نبودن برای موتورهای جستجو هست. موتور جستجو به راحتی جاوا اسکريپت (جواد اسکريپتِ سابق!) رو میفهمه و لينک رو میتونه دنبال کنه، اما فلش براش هيچ مفهومی نداره و نمیتونه لينکها رو ردگيری کنه. (نتيجه: فلش مربوطه، هيچ فايده يا نکته مثبتی ندارد) مورد بعدی هم Inline Frame وسط صفحه است که يعنی صفحه با فريم درست شده و ... در مورد فريم و ايراداتش بحث زياد شده. اما يک نکته مهم رو شايد کمتر بهش اشاره کردن. اون هم اينه که صفحه با فريم، يعنی عنوان (title) صفحات فرقی با همديگه ندارن و يکی از مهمترين فاکتورهای گوگل برای تعيين رتبه صفحات، عنوان صفحههاست و يک title متغير (dynamic) يعنی کلی بهبود رتبه
البته اين نکتهها، قطرهای از دريای ايرادات اين يک سايت خاص بودن و تا فردا میتونم ازش ايراد بگيرم. اما نکته جذاب (برای من) Source صفحه است (منوی View، گزينه Source) و اگه يک کم HTML بلد باشيد میبينيد که صفحه با فرانت پيج درست شده و مثل تمام توليدات فرانت پيج، کلی کد اضافی داره. يه نمونهاش يک Property هست به نام «text-kashida» که مال متنهای justify در زبان فارسی و عربی با فونتهای مخصوصه (مثل ميترا، نازنين، لوتوس و زر) که به جای اضافه کردن فاصله بين حروف، خط را کـــــــــــــــشـــــــــيــــــدن کلمات پر میکنند و برای فونتهايی مثل تاهوما و نرمافزار اينترنت اکسپلورر بیمعنا هستن. حالا تخصيص دادن اين خاصيت يعنی چي!؟ (جواب من: بیسوادی مفرط!)
من نمیدونم چرا ملت فکر میکنن طراحی وب يعنی فلش و فرانتپيج!؟ و تقريباً همه سايتهای دولتی هم مرکب از اين دو تا هستن. نمونهاش هم اينه که تا به حال يک سايت دولتی نديدهام که توش از موجودی به نام CSS استفاده شده باشه. نتيجتاً حجم هر صفحه يه خروار، مطلب توش هم که هيچی => علاقه کاربر به ديدنش ميل میکند به سمت منهای بینهايت
يه نکته هم اضافه بر کوپنم بگم و برم. ASP فوقالعاده زبان بیخوديه و از نظر دستور زبان (Syntax) و طرز استفاده، در رده زبانهای کاملاً احمقانه جا میگيره. تو نسخه معمولی (و نه NET.) به نسبت PHP کاملاً ضعيفتره و تو نسخه NET. ادعا میکنن که به گرد PHP رسيده. (البته اگه توابع کتابخونهای فوقالعاده فراوون PHP رو در نظر نگيريم) ولی هر دو نسخه فوقالعاده دستور زبان بيخودی دارن. PHP يک زبون مجانی و Open Source هست. در مقابل ASP که پولی و Closed Source هست و دقيقاً همين قضيه در مورد سيستم عاملهای لينوکس و ويندوز، و بانک اطلاعاتی MySQL و SQL هم صادقه. سرورهای ويندوز از سرورهای لينوکس گرونتر هستن و از امنيت، قابليت اطمينان و پايداری (Security, Safety & Stability) پايينتری برخوردارن. نتيجه کنار هم گذاشتن اين گزارهها يعنی برتری لينوکس و PHP اما اگه دقت کنيد اکثر سايتهای دولتی روی سرورهای ويندوزن و برای صفحات Dynamic، کدنويسی ASP انجام شده. چرا!؟
حالا بیسوادی مديران به کنار، مسأله اينه که برنامهنويسان محترم و فسيلی که يک عمر C و VB کار کردهاند، مثل هلو به ASP کد مینويسن و خب، ادارات دولتی هم مملو از فسيل هستن. نتيجه اين که همون فاجعهای به بار مياد که به بار اومده. جالب اين که هيچ کدوم از اين طراحان گرامی و بیسواد هم، به عمرشون چيزی در مورد سيستم مديريت محتوا (Content Manager System or CMS) نشنيدهاند و در نتيجه فکر میکنن چه شقالقمری میکنن که چنين سايتهايی تحويل رؤساشون میدن. رؤسايی که هيچ کدوم از اينترنت چيزی حاليشون نيست. (من خودم تجربه زياد دارم. فعلاً صلاح نيست تعريف کنم)
فقط يک خواهشی دارم. سايت سَبُک و ساده همايش Elecit رو مقايسه کنيد با سايت پر دنگ و فنگ نمايشگاه Elecit، ببينيد کدوم بهتره. مسئول برگزاری اولی، کالج دانشگاه فردوسيه (و متأسفانه خودم طراحيش کردهام) و صاحاب دومی، شهرداری مشهد!
به زودی میخوام در مورد موانع به وجود اومدن دولت، تجارت و شهروند الکترونيک در ايران بنويسم. با اين سايتها که به نظر مياد دستيابی به همچين چيزهايی برای ما ايرانیها در حد يک شوخی باشه!
